یکی از آسیب های اجتماعی که خانواده ها را به چالش کشانده است، ارتباط دختر و پسر است. برای این پدیده چه باید کرد.
گام اول: این است که در چارچوب یک نظریه باشیم و براساس آن بتوانیم نظر بدهیم و عمل کنیم.
1- رابطه ی دختر و پسر امری شخصی است.
2- نشانه دموکراسی است.
3- متاثر از تمایلات اجتماعی است.
4- متاثر از عوامل فیزیولوژیکی است.
5 –این رابطه زشت و ناپسند است
6- رابطه را شرع مشخص می کند.
7- رابطه امری نا اجتناب پذیر است.
86% زوج هایی که با هم دوست بوده اند طلاق گرفته اند. 90 % زوج هایی که ازدواجشان با دوستی شروع شده به طلاق عاطفی کشیده شده است.
گام دوم : ماهیت رابطه دختر و پسر
روان درمانگر ها معتقدند: رابطه ی دختر و پسر آسیب زاست
رابطه دختر و پسر عبارت است از وابستگی هیجانی و عاطفی
خروج از رابطه عاطفی سخت
چهار نون بدبختی :
1- نگرانی: آدم نگران تحریک پذیر و پرخاشگر است.
2- نادانی: عشق آدم را کور می کند. عاشق معشوق را بزک می کند.
3- نیازمندی : روز به روز درماندگی و نیازها بیشتر می شود.
4- ناتوانی: اینکه طاقت دوری ندارند ناشی از نیازمندی و ناتوانی است.
چه کار کنیم؟
خلقت خداوند براساس ارتباط زن و مرد است ولی زمان دارد. باید بچه ها را متفکر و مسئول بار آورد.